Bu yazımızda, TDK sözlüğünde bulunmamasına rağmen Türkçede kendine yer bulan süptil sözcüğünün kökenine, anlamına ve cümle içindeki kullanımına odaklanacağız. Süptil sözcüğünün zaman zaman “sübtil” şeklinde de yazılıp okunabildiğini belirtmekte fayda var. TDK kaynaklarında, bunlardan hangisinin doğru olduğuna ilişkin bir veri olmadığından bu sözcüğü yaygın kullanılan hâliyle, yani süptil olarak ele alacağız. Süptil, Fransızca subtil sözcüğünden alıntıdır ve Latince kökenli, “ince (kumaş)” anlamına gelen subtilis sözcüğüne dayanmaktadır.
Peki, süptil ne demek? Süptil ne anlama geliyor? Cümlede sıfat görevinde kullanılan süptil, “ince, latif, zekice, dolaylı” gibi anlamlara gelmektedir. Ayrıca süptil, özellikle spiritüel ve ezoterik bağlamda maddenin, yüksek titreşimli, az yoğunluklu, ince ve hatta algılanamayan hâllerini betimlemek için de kullanılır. Aşağıdaki cümleler, bu sözcüğün kullanımını örneklemektedir.
Örnek 1: Süptil ve ironik bir tarz benimseyen şair, insani ilişkilerin yavanlaşmasını konu ediyordu.
Örnek 2: Galaksideki cümle mahlukat, süptil bir enerji yaymak suretiyle birbirleriyle iletişiyordu.
Yukarıdaki birinci örnekte süptil, “ince, zekice” gibi anlamları karşılayacak şekilde kullanılırken ikinci örnekte, sözü edilen enerjinin duyu organlarıyla algılanamayacak kadar ince olduğuna işaret etmektedir.